Ine is zelf bij haar dochter als ze een telefoontje krijgt. “Iemand wilde een kerstkaart in de bus doen en zag Hans op de grond liggen.” De avond ervoor is Hans getroffen door een herseninfarct. Hij wordt opgenomen in het ziekenhuis en gaat vervolgens revalideren. Dat de schade blijvend is, is al snel duidelijk. Ine: “Hans mag dan afasie hebben, hij begrijpt alles en weet heel goed wat hij wil.” Een verzorgingstehuis? Geen denken aan. Maar de eengezinswoning waar ze woonden brengt wel uitdagingen met zich mee. “Er werd gezegd dat Hans nooit meer zelf in en uit bed zou kunnen komen. Maar met fysiotherapie is dat toch gelukt. Maar Hans kon niet naar boven, dus een aangepaste woning was wel wenselijk.”
Half woord genoeg
In 2017 verhuist het stel naar een appartement bij het centrum van Wijhe. De ideale uitvalsbasis voor Hans die regelmatig met zijn elektrische rolstoel op pad gaat. “Dat is zijn lust en zijn leven.” Eigenlijk gaat het lange tijd best goed met Hans, dankzij de app ‘TouchToTell’ op de Ipad kan hij duidelijk maken wat hij bedoelt. En Ine en hij hebben aan een half woord eigenlijk al genoeg. Maar vorig jaar krijgt Hans ineens enorme pijn in zijn rug. Na onderzoeken blijkt het prostaatkanker te zijn, met uitzaaiingen in de botten en longen. Een tegenvaller, maar samen bikkelen ze door. Ine: “Hans is nu drie keer bestraald, met tussenpozen van drie maanden. Tussendoor ging het best goed. Je hebt sowieso geen keus, je moet het gewoon doen.”
Naar elkaar toegegroeid
Vanwege het mantelzorgen is Ine al een aantal jaar geleden gestopt met haar werk als kraamverzorgster. Want de zorg neemt de nodige tijd in beslag. “Familie of andere bekenden vragen wel eens wat ik de hele dag doe. Maar zij hebben niet altijd door dat er wel iemand voor Hans moet zijn en dat ik bijvoorbeeld mee moet naar afspraken in het ziekenhuis. En als ik naar een feestje wil, zit Hans alleen.” Toch is het niet alleen maar kommer en kwel. Zowel Hans als Ine zien overal lichtpuntjes. “Ik verzorg Hans uit liefde en dat doe ik zolang ik kan. En eigenlijk zijn we de afgelopen jaren nog meer naar elkaar toegegroeid. Dat is iets heel moois.”
Vaak onderschat
Volgens Ine worden mantelzorgtaken vaak onderschat. Juist daarom is volgens haar de Dag van de Mantelzorg op 10 november zo belangrijk. Gelukkig is er een organisatie waar mantelzorgers terecht kunnen. “Zo ben ik begonnen aan de training Gezond Mantelzorgen van Stichting Evenmens. Daar krijg je handvatten om je eigen veerkracht te versterken. En soms is een luisterend oor al heel fijn.” Ook andere bijeenkomsten van Evenmens brengen Ine een middag ontspanning. “Het is ook prettig om niet altijd over de zware verhalen te praten, maar gewoon een leuke tijd te hebben.”
Iets voor mantelzorgers betekenen?