Ria Zikken is al 30 jaar vrijwilliger: ‘Het verrijkt je leven’

Zonder al onze fijne zorgvrijwilligers kan Stichting Evenmens dit mooie werk niet doen. Daarom zetten we vrijwilligers graag in het zonnetje. Dit keer Ria Zikken uit Vriezenveen, ze is al dertig jaar vrijwilliger bij ons. Daarom verdient ze wat ons betreft een beetje extra aandacht. Ria: “Vrijwilligerswerk werkt twee kanten op. Van ieder mens leer jij namelijk ook weer wat.”
Ria Zikken

In 1992 verhuisde Ria van Zwolle naar Vriezenveen. Ze kende er weinig mensen, haar familie woonde verder weg en ze stopte op dat moment even met werken. Om mensen te leren kennen ging ze op yoga en aquajogging. “En toen stelde een buurvrouw vrijwilligerswerk voor. Dat leek haar wel iets voor mij. Toen ik een advertentie voorbij zag komen, heb ik daar op gereageerd.”

Veel zorgvragers
In die dertig jaar kwamen er vele zorgvragers voorbij. Zo ging Ria zwemmen met een gehandicapte mevrouw, las ze een oudere mevrouw regelmatig voor uit allerlei boeken en deed ze boodschappen voor verschillende mensen. “Ook ben ik een hele tijd vrijwilliger geweest voor een jongen met autisme. Zo konden zijn ouders iets gaan doen met de oudere kinderen.” En nog steeds kunnen ze in Vriezenveen en omstreken op Ria rekenen. “Nu ga ik bijvoorbeeld met iemand wandelen of stappen we samen op de fiets. En soms is alleen al een luisterend oor zijn genoeg.”

Twee kanten
Het vrijwilligerswerk werkt volgens Ria twee kanten op. “Ik heb nooit het idee van ‘nu ga ik eens iemand helpen’, je gaat er gewoon naartoe. Dat vind ik niet bijzonder, dat doe je gewoon.” Volgens Ria verrijkt het ook echt haar eigen leven. “Van ieder mens leer je weer wat en je bent nooit te oud om te leren. Ik heb in al die jaren vooral geleerd dat je iedereen als een mens moet behandelen. Dat je nadenkt over hoe je zelf behandeld zou willen worden. En ook dat je je niet moet opdringen, hoewel dat natuurlijk iedereen wel eens gebeurt.”

Goede matches
“Het mooie van Evenmens vind ik dat ze goed kijken of je bij iemand past”, legt Ria uit. “Als ik bij een nieuwe zorgvrager kom, is het ook voor mij een kwestie van even de kat uit de boom kijken. Je komt toch ook in iemands domein. Gelukkig zijn de matches voor mij altijd kloppend geweest.” Natuurlijk is het fijn als de mensen Ria’s hulp waarderen, maar ze hoeven van haar ‘niet op de knieën te liggen van dankbaarheid’. Ze haalt er namelijk zelf ook veel uit. “Voorlopig ga ik zeker door. Ik vind het nog heel prettig om te doen en anders wordt mijn kringetje zo klein. Juist het feit dat ik tijdens bijeenkomsten ook regelmatig andere vrijwilligers ontmoet, vind ik fijn. Er wordt altijd iets gezelligs van gemaakt en ik leer weer nieuwe mensen kennen.”

Tijdens de bijeenkomst op de Dag van de Vrijwilliger op 7 december werd Ria even door ons in het zonnetje gezet. Bekijk hieronder de foto’s.